Further Information

Bókin

Í bókinni, Rauði baróninn – Saga umdeildasta knattpsyrnudómara Íslandssögunnar, fer ég yfir feril minn sem knattspyrnudómari sem stóð yfir í um 30 ár. Sagan hefst á Stokkseyri árið 1985 þegar ég, þá á 14. ári, er spurður að því hvort ég hefði áhuga á því að prófa að vera línuvörður í einum leik. Eftir það varð ekki aftur snúið. Ég steinféll fyrir starfinu. 13 árum síðar var ég orðinn efstudeildardómari, eitthvað sem mig dreymdi um að verða en átti aldrei von á.

Upphafið

Ég sat fyrir framan þá og sagði já þegar ég var spurður að því hvort það mætti skora rakleitt úr upphafsspyrnu. Þeir horfðu á mig og hristu hausinn og sögðu nei, prófdómararnir Eyjólfur Ólafsson og Eysteinn Guðmundsson heitinn, þegar ég tók unglingadómaraprófið. Nokkrum árum síðar var það leyft. Ég náði þó prófinu þrátt fyrir rangt svar.

Ég fór mínar eigin leiðir

Ég var ekki hluti af þeirri pólitík sem fylgir því að vera dómari. Ég fór mínar eigin leiðir sem voru ekki alltaf vinsælar hjá knattspyrnusambandinu. Þar á bæ þoldu menn til dæmis ekki þegar ég fór í viðtöl hjá stærstu fréttamiðlum landsins og tjáði mig um dómgæslu og annað sem tengdist knattspyrnu. Ég náði meira að segja því að vera settur í ótímabundið bann af fyrrverandi framkvæmdarstjóra sambandsins eftir eitt viðtalið. Á endanum var okkur dómurunum síðan bannað að fara í viðtöl, líklega mér að kenna. Síðar varð það aftur leyft, líklega vegna þess að ég var hættur.

Það var ekki alltaf auðvelt að vera Rauði baróninn

Ég þorði, ég dæmdi og stóð við ákvörðunina. Það er ástæðan fyrir því að ég náði svona langt sem knattspyrnudómari. Það er ástæðan fyrir því að ég varð þekktari en allir hinir, sem ég var þó ekki að biðja um. Það er ástæðan fyrir því að ég fékk þetta gælunafn mjög snemma - Rauði baróninn. En það hafði líka sína ókosti að vera þekktur. Ég var til dæmis sakaður um að hata heilt bæjarfélag og því er líklega ennþá haldið fram í dag. Einn af þessum bæjarbúum nýtti sér síðar aðstöðu sína eftir leik sem ég dæmdi og fór illa með mig.

Ferillinn

Það var margt og mikið sem gerðist innan sem utan vallar á þeim tíma sem ég dæmdi knattspyrnu og fer ég yfir það helsta í bókinni: Upphafið á þessu dómarabrölti mínu, fyrirmyndir, hatur, slagsmál, raðspjöldin, mistök og margt fleira. Sem dómari með próf dæmdi ég frá árinu 1989 til ársins 2016. Frá árinu 1998 var ég efstudeildardómari og í nokkur ár var ég alþjóðlegur knattspyrnudómari. Leikirnir í efstudeild karla urðu 175 talsins ásamt því að dæma bikarúrslitaleiki karla og kvenna samtals þrisvar sinnum.

Hér er ég ásamt Englendingnum Howard Webb sem dæmdi meðal annars úrslitaleik Meistaradeildarinnar og úrslitaleik heimsmeistarakeppninnar í knattspyrnu.

Hér er ég ungur að árum staddur á Stokkseyrarvelli sem þá var malarvöllur. Líklega einn sá versti á landinu á þeim tíma. Sem betur fer fyrir þá sem þar spila í dag hefur það breyst.

Í leiknum Breiðablik gegn Leiftri frá Ólafsfirði árið 2000 gaf ég fyrsta raðspjald Íslandssögunnar. (Raðspjaldið kemur eftir rétt rúmlega 2 mínútur)

Í leiknum KR gegn Breiðablik árið 2001 gef ég mitt seinna raðspjald og er líklega minn þekktasti gjörningur á vellinum. (Raðspjaldið kemur í lok myndbandsins)

Höfundur

Ég heiti Garðar Örn Hinriksson og er 49 ára fyrrum knattspyrnudómari, tónlistarmaður, borðspilahönnuður, faðir, bróðir, sonur, frændi og eiginmaður. Einnig er ég Parkinson sjúklingur en ég greindist með sjúkdóminn í upphafi árs 2017.

Bókina sem ég er að fara gefa út skrifaði ég sjálfur en ég hóf að skrifa hana um leið og ég lagði flautuna á hilluna árið 2016. Hún fjallar um feril minn sem knattspyrnudómara, innan sem utan vallar. Langaði mig með henni að gefa fólki smá innsýn í starf og líf knattspyrnudómarans. Þetta er mín fyrsta bók og vonandi ekki sú síðasta.

Ég leitaði til Karolina Fund eftir stuðningi þar sem ég hef enga bakhjarla í verkefninu. Markmiðið er að safna 3.500 Evrum sem verða nýttar til að greiða fyrir stóran hluta kostnaðar.

Stefnt er að því að afhenda bókina, sem kemur í kilju, í október á þessu ári.