Further Information

Byltingarsinnaðir flokkar eru mögulega að fara að komast til valda á Íslandi. Glundroði gæti verið framundan. Ekki treysta því að Internetið verði hér til frambúðar.

Þess vegna þarf að koma pistlum Hrafns Jónssonar um þjóðfélagsmál, sem eru nú á þriðja tug þúsund orð, á prent. Aðeins þannig tryggjum við að pistlarnir endi í bundnu máli á Landsbókasafninu. Og Hrafni inngöngu i Rithöfundasamband Íslands nú þegar búið er að reka hann úr Tel Aviv norðursins, Plain Vanilla.

Og það ætlum við, Kjarninn og Krummi, að gera í aðdraganda komandi kosninga svo Íslendingar geti fengið heildrænt yfirlit yfir þá atburðarás sem átt hefur sér stað á þessu kjörtímabili, séð með augum Hrafns Jónssonar. Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, mun skrifa inngang að hverjum pistli til að setja þá í samhengi við þjóðfélagsumræðuna hverju sinni og ef nægir peningar safnast þá er stefnt að því að fá einhvern heimsfrægan til að rita inngang hennar.

Hrafn Jónsson eyddi gullárunum sínum í að vera latur, feitur og óöruggur. Eina skiptið sem hann hafði eignast peninga var eftir að hann varð fyrir strætisvagni og fékk miskabætur. Allt var þetta partur af hans púpunarferli og þegar Hrafn hóf að skrifa pistla fyrir Kjarnann í byrjun árs 2014 braust hann loksins út og breiddi út vængina eins og háruga, föla og sífellt verr tennta fiðr­ildið sem hann er.

Síðan þá hefur hann greint íslenskan stöðugleika sem beinabera leggi á „erítreskum þræl sem heldur uppi akfeitum róm­verskum hedónista sem er sífellt að skamma hann fyrir að standa ekki í lapp­irn­ar.“
Hann kallaði eftir nýja góðæri því hann á „í alvör­unni sjö flíkur og enga pen­inga. Ég segi fólki að ég sé á milli stærða en í raun er ég bara að bíða eftir annarri lána­bólu svo að bank­inn gefi mér aftur yfir­drátt svo ég geti krítað út gjald­eyr­is­heftar galla­bux­ur.“

Hann hefur greint ælandi þingmenn í flugvél niður í öreindir, líkt vænissýki fyrrverandi forsætisráðherra við manngerðan köngulóarvef vitfirrings og greint stöðuna á hægri væng stjórnmálanna þannig að á öðrum vængnum séu „menn eins og Þor­steinn Páls­son og Sveinn Andri, sem hafa ákveðið að Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn sé of sturl­aður fyrir þá, og á hinum end­anum eru önd­veg­is­menn á borð við Jón Val Jens­son og Snorra í Bet­el, sem finnst flokk­ur­inn ekki vera nándar nærri nógu sturl­að­ur.“

Hræðilegasta framtíðarsýnin sem Hrafn getur ímyndað sér að Elliði Vignisson, þá forsætisráðherra, „stand­andi á fjall­há­um haug af log­andi rusli íklæddur brynju úr gömlu dekkjagúmmíi, písk­andi áfram emj­andi hjörð af nátt­úru­vernd­ar­sinnum sem eru tjóðraðir við Herj­ólf og draga hann skref fyrir skref út úr Land­eyja­höfn eins og egypskir þrælar að hlaða pýramídana í Gísa.“

Pistlar Hrafns eru ómetanlegar heimildir sem þarf að varðveita í bundnu formi á öllum heimilum. Keyptu því þessa bók. Strax!