Ástríður Grímsdóttir

Þetta er ég.

Þetta er hún Ástríður um fjögurra ára aldur.

Um mig er það að segja að ég er fædd 13. mars 1955 í Reykjavík. Ég bjó sem barn í ÞIngvallasveit og í Þorlákshöfn sem unglingur. Ég flutti til Reykjavíkur 1976 og hef búið á Höfuðborgarsvæðinu síðan með nokkurra ára undantekningum. Ég á fjögur uppkomin börn og sex barnabörn ( þar af eitt langömmu) auk fjögurra skábarnabarna. Ég fór í Háskóla Íslands 33 ára gömul og nam lögfræði. Ég útskrifaðist þaðan 1993 og stofnaði þá lögmannsstofu í Mosfellsbæ. Þar hóf elsta dóttir mín, Helena einnig sinn búskap og eignaðist Ástríði Rán þegar hún bjó þar. Því voru samverustundirnar því oft fleiri en annars.

Ég var skipuð sýslumaður á Ólafsfirði 2001 og var síðan settur sýslumaður í tæpt ár á Seyðisfirði. Árið 2006 var ég settur dómari við Héraðsdóm Suðurlands og fékk síðan flutning til Héraðsdóms Reykjaness 2010 þar sem ég starfa enn sem dómari.

Í gegnum vinnu mína hef ég séð allt allt of mörg dæmi þess að ungt fólk, undir og yfir 18 ára aldri, sem er komið út af sporinu, á ekki marga valkosti til að snúa aftur á réttu brautina eða af þeirri braut sem þau eru að byrja að feta sig á. Mörg hundruð slík sakamál hafa farið í gegnum hendurnar á mér og aftur og aftur sömu einstaklingarnir.

Því er það oft erfitt að þurfa að dæma ungt fólk til fangelsisvistar og eða sektar og vita að þegar þau koma aftur út í samfélagið er engin raunveruleg aðstoð sem bíður þeirra. Þá varð ég þess illa áskynja þegar að nafna mín og dótturdóttir fór útaf sporinu að það var ekkert sem greip hana eftir að hún varð átján ára. Nú er of seint að hjálpa henni en kannski má bjarga öðru lífi. Því tel ég mér skylt að reyna að leggja þessum málaflokk lið ef það má verða til að hjálpa að minnsta kosti einu lífi.

Ég hef verið að fikta við að mála með akrýlmálningu og myndskreytti bókina sjálf. Um er að ræða abstrakt myndir í þeim tilgangi að börnin láti ímyndunaraflið leika lausum hala eins og sögurnar gefa líka tilefni til.